October 1, 2017 /

Η Αγάπη Ηρθε από Μακριά - Γάμος στο Κτήμα Βλαχογιάννη

Το έχουν αυτό οι μετανάστες και είναι συγκινητικό κάθε φορά να βλέπεις στα μάτια και την καρδιά τους την δίψα για τη πατρίδα. Παντού το βλέπεις, σε όλο το γάμο. Στο πως κοιτάζουν και αγκαλιάζουν τους γονείς. Στο τρόπο που σφίγγουν το χέρι στους συγγενείς και τους φίλους. Στο πόσο συγκεντρωμένοι είναι στο μυστήριο και με τι σεβασμό το βιώνουν. Στο πως χορεύουν ζειμπέκικο και όλοι μαζί συμμετέχουν κάθε φορά σε ένα σωρό παραδοσιακούς χορούς.

�

Ποιος ειναι ο καλύτερος τρόπος που θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τα συναισθήματα μιας στιγμής φωτογραφικά? Είναι άραγε δυνατόν να κάνουμε μια πλήρη αφήγηση επιτυχώς, μόνο με μια φωτογραφία? Με αφορμή το γάμο που ακολουθεί στο κτήμα Βλαχογιάννη, μοιράζομαι μαζί σας τις παραπάνω σκέψεις ως φωτογράφος γάμου. Αυτές τις ερωτήσεις κάνω υποσυνείδητα στον εαυτό μου πριν από κάθε κλικ, προκειμένου να καταφέρω να συμπεριλάβω όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία και συναισθήματα στην κάθε φωτογραφία. Θα μου πείτε, είναι πάντα αυτό δυνατόν? Σας απαντώ λοιπόν πως σπάνια “ναι”.. Και γίνεται πολύ ευκολότερο όταν οι εικόνες μεταξύ τους αποκτούν μια συνοχή, λένε μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Άλλωστε και η ημέρα του γάμου ένα σύνολο από τέτοιες μικρές ιστορίες δεν είναι?

Μια μικρή ιστορία είναι η προετοιμασία της νύφης. Μια μικρότερη ιστορία είναι αυτή που η νύφη αφήνει πίσω το πατρικό της και ξεκινά να φτάσει στην εκκλησία. Υπάρχει και μια ακόμα μικρότερη! Είναι αυτή που γαμπρός και νύφη συναντιούνται και κατευθύνονται μπροστά στο ιερό. Ακόμα και ο χορός του Ισαία είναι μια μικρή ιστορία! Και όλες οι παραπάνω ιστορίες, μικρές και μεγαλύτερες, είναι αυτές που μας κάνουν μια και μια και κύρια, την ιστορία της ημέρας του γάμου. Αυτή που ο φωτογράφος γάμου καλείται να αντιληφθεί, να καταγράψει (ή αν θέλετε να «αφηγηθεί») και να αναπαράγει.

Ο Γάμος στο Κτήμα Βλαχογιάννη

‘Ενας γάμος και μια φωτογράφιση γάμου γεμάτη τέτοιες μικρές και μεγάλες ιστορίες, πραγματικές και φωτογραφικές, ήταν ο γάμος του Χρήστου και της Αλεξάνδρειας στο Κτήμα Βλαχογιάννη στην Παιανία, τον Ιούλιο που μας πέρασε. Το ζευγάρι κατοικεί μόνιμα στην Φλόριντα, ο Χρήστος έχει Ελληνική καταγωγή και η Αλεξάνδρεια Περουβιανή. Ο γάμος τους ήταν ένας γάμος γεμάτος ελληνικά στοιχεία. Το έχουν αυτό οι μετανάστες και είναι συγκινητικό κάθε φορά να βλέπεις στα μάτια και την καρδιά τους την δίψα για τη πατρίδα. Παντού το βλέπεις. Στο πως κοιτάζουν και αγκαλιάζουν τους γονείς. Στο τρόπο που σφίγγουν το χέρι στους συγγενείς και τους φίλους. Στο πόσο συγκεντρωμένοι είναι στο μυστήριο και με τι σεβασμό το βιώνουν. Στο πως χορεύουν ζειμπέκικο και όλοι μαζί συμμετέχουν σε ένα σωρό παραδοσιακούς χορούς. Πώς να περιγράψεις λοιπόν ένα γάμο πλούσιο σε τέτοιες μικρές και μεγάλες ιστορίες. Και ακόμα και αν τα καταφέρεις να τον περιγράψεις στο ζευγάρι έτσι όπως θα ήθελες, πως να τον περιγράψεις σε μερικές γραμμές κειμένου και 20 φωτογραφίες? Σας πληροφορώ πως είναι αδύνατον αλλά για χάρη της επικοινωνίας αναρτώ κάποιες αγαπημένες φωτογραφίες, αγαπημένες στιγμές, που το φως με βοήθησε να καταγράψω και να σας παρουσιάσω.

fotografos gamou - Wedding photographer ktima Vlachogianni

Κλείνοντας την παραπάνω ανάρτηση, θα θέλα να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στο κτήμα Βλαχογιάννη (χωρίς να έχω οποιοδήποτε συμφέρον), για τον υπέροχο διακοσμημένο χώρο στην δεξίωση και το άψογο service. Συγκεκριμένα μας περίμεναν περίπου 10 ροτόντες που υπό το φως των κεριών έδιναν μια υπέροχη γιορτινή και συνάμα ατμοσφαιρική αίσθηση κατά την διάρκεια του δείπνου.